Λεφέβρ, Πιερ Φρανσουά Ζοζέφ

(Pierres François Joseph Lefebvre, Ρουφάκ 1755 – Παρίσι 1820). Γάλλος στρατάρχης, δούκας του Ντάντσιχ. Γιος μυλωνά, σε ηλικία 18 ετών κατατάχτηκε στον στρατό και πήρε μέρος στη Γαλλική επανάσταση με τον βαθμό του λοχία. Στη διάρκεια των πολέμων εναντίον του ευρωπαϊκού μοναρχικού συνασπισμού, υπηρέτησε στις στρατιές του Moζέλα και του Ρήνου και μέσα σε έναν χρόνο (1793) πήρε διαδοχικά τους βαθμούς του λοχαγού, του συνταγματάρχη και του υποστράτηγου. Τον επόμενο χρόνο έγινε στρατηγός και ανέλαβε τη διοίκηση της εμπροσθοφυλακής της στρατιάς του Ρήνου. Υπήρξε αφοσιωμένος οπαδός του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, τον οποίο στήριξε στο πραξικόπημα της 18ης Μπριμέρ (1979), ως φρούραρχος του Παρισιού. Λόγω των εξαιρετικών στρατιωτικών προσόντων του τιμήθηκε με τον βαθμό του στρατάρχη. Ως διοικητής της αυτοκρατορικής φρουράς διακρίθηκε στη μάχη της Ιένα (1806). Το 1807, ύστερα από σύντομη πολιορκία, κατέλαβε το Ντάντσιχ (σημερινό Γκντανσκ της Πολωνίας) και τιμήθηκε με τον τίτλο του δούκα. Το 1812 έλαβε μέρος στην εκστρατεία της Ρωσίας. Μετά την πρώτη πτώση του Ναπολέοντα προσχώρησε στο καθεστώς των Βουρβόνων, αλλά εντάχθηκε ξανά στη βοναπαρτική παράταξη και συμμετείχε στην προσπάθεια ανάκτησης του θρόνου από τον Ναπολέοντα Α’. Η βιογραφία του διανθίστηκε με τον γάμο του με την πλύστρα του λόχου του, η οποία διατήρησε τους λαϊκούς τρόπους της και ως σύζυγός του, παρέχοντας έμπνευση στον θεατρικό συγγραφέα Βικτοριέν Σαρντού για την περίφημη κωμωδία του, Η κυρία δε με μέλει (Madame sans-gêne, 1893).